Echte mensen, echte verhalen. Dorine is 26 jaar en moeder van Noëlle een lachebekje die inmiddels al 6 maanden oud is. Dorine kijkt terug op haar zwangerschap en vertelt hier haar verhaal.
"Ik had vanaf het begin gezegd dat het een meisje zou worden. Dat gevoel was heel sterk"
Dit was je eerste zwangerschap. Noëlle is 4,5 week te vroeg geboren. Dat klopt, mijn vriend en ik hadden veel geklust in ons nieuwe huis en waren bijna klaar. Ik zou drie dagen later met verlof gaan, toen ineens mijn vliezen braken. Een aantal uur later is Noëlle geboren. We gaan even terug naar het begin. Hoe heb je de begin weken van je zwangerschap ervaren? Eigenlijk tot zo’n 8 weken had ik in eerste instantie niet veel door. Ik voelde me niet heel anders dan normaal, alleen mijn borsten waren gevoelig. De zwangerschapstesten die ik had uitgeprobeerd waren negatief. Pas nadat ik een wat duurdere test had gekocht, was de uitslag positief. Dat moet een leuk moment geweest zijn? In het begin drong het niet tot me door. Ik vond het echt heel onwerkelijk. De dagen erna besef je ‘er gaat gewoon een grote verandering gebeuren in je leven’ en je probeert je daarop voor te bereiden. Na een tijdje begon ik het fysiek te merken en was ik heel vaak misselijk.
Ik deed wel mijn best om het voor me te houden, ook op mijn werk zodat mijn collega’s niks door zouden hebben.
Wat was het moment dat je het wel aan je collega’s en familie vertelde? Op mijn werk met 12 weken. Maar mijn familie vertelde ik het op dezelfde dag waarop ik de test had gedaan. Het was toevallig 31 december en het leek mij een leuke verrassing. Misschien een beetje vroeg 8 weken, maar omdat we zo blij waren konden we niet wachten. Er komt vast een hoop informatie op je af? Nadat we het iedereen hadden verteld, zocht ik uit hoe de zwangerschap verder zou gaan verlopen.
Ik heb een afspraak gemaakt bij de verloskundige en zij verwees ons door naar een echo praktijk. Hoe verliep het verloop van de zwangerschap? Goed! Ik ben tot en met 13 weken misselijk geweest. De misselijkheid hield zomaar op. Daarna was ik een maand duizelig en bleek ik een ijzer te kort te hebben. Tot 20 weken zag je dat ik wel wat was aangekomen, maar na die 20 weken begon mijn buik echt te groeien. Verder voelde ik me eigenlijk wel prima. We waren druk bezig met het verbouwen van het huis dat we net hadden gekocht.
Wilde je het geslacht van de baby weten? Jazeker. Ik had vanaf het begin gezegd dat het een meisje zou worden. Dat gevoel was heel sterk. Mijn vriend was ervan overtuigd dat het een jongen zou zijn. We hebben gewacht tot de 20 weken echo. De echoscopist kon het geslacht niet goed zien, want de baby wilde niet mee werken. Haha, ze vroeg me daarom te springen zodat de baby zou bewegen. Vervolgens moesten we onze ogen dicht doen en heeft ze het geslacht op een briefje geschreven en aan ons mee gegeven. Met het briefje zijn we meteen naar de bakker gereden en heeft hij de gender reveal taart gemaakt. Wat spannend! Ja! Die dag was de familie bij ons gekomen zodat we het geslacht met elkaar bekend zouden maken. We sneden de taart aan.. roze vulling, een meisje!
En toen de naam. Waren jullie het er gelijk over eens? Toen we wisten dat ik zwanger was, zijn we meteen gaan nadenken over de naam. Voor de jongensnaam waren we het gelijk met elkaar eens. Een naam voor een meisje was eerst niet heel makkelijk. Daar gingen wat discussies aan vooraf. Vanaf het moment dat we wisten dat het een meisje zou worden, waren we er binnen 24 uur uit. Dat is snel! Wie kwam er met de naam? We zijn gaan zoeken op internet en mijn vriend kwam met heel veel namen die ik niet leuk vond. Ik had zelf Noëlla in gedachten en in samenspraak is dat Noëlle geworden. Daar ben ik achteraf gezien heel blij mee! ●
Lijkt het je óók leuk om je verhaal online te delen, zodat jij anderen kunt inspireren met jouw unieke verhaal? Dat kan! Stuur een mailtje naar info@bobabyonline.nl ovv: Bo Magazine. Zet je naam en telefoonnummer in de mail en we nemen z.s.m contact met je op!